در زمان گذشته پارچه را روی اندام افراد قرار داده و فرم دلخواه را با کوک و سنجاق زده و اقدام به برش و دوخت می کردند، یا برخی بر حسب تجربه و بدون الگو لباس را برش زده که نیاز به چندین پرو داشت.
با پیشرفت علم و و تجربه متدهای تدوین و بصورت کلاسیک در کشورهای مختلف رایج گردید. متد گرولاین، متد فرانسوی، متد ژاپن، متد متریک متد مولر آلمانیف دو استاد فن خیاطی به نام های ویونت (Vionnet)، و شانل (Shanel)، که حساسیت و استعداد خاصی نسبت به زیبایی شناسی و مسایل اجتماعی داشتند، تغییرات خطوط اندام و بدن را کشف کردند و این زمان را میتوان نقطه عطفی برای هنر خیاطی دانست.